E pabesueshme , por e vertet
Sa shpejt largohen vitet e sa shpejt momenti kthehet ne kujtim. Cdo dite te duhet te perpiqesh per te arritur qellimin tend per nje dite sa me te suksesshme. Me jeten jo cdo gje shkon ashtu si e mendon e ashtu si e ke enderruar me perpara. Por prap kjo gje nuk eshte pengesa e duhur per tu dorzuar. Sa me shume dhimbje jeton aq me shume te shtohen rrahjet e frikes. Por prap jeta vazhdon e cdo gje kalon aq shpejt sa duam ne ta harrojme. Nisesh gjithmone me deshiren per ti buzeqeshur deshtimit tend per ti treguar se ti ende ke force brenda vetes.
Te duash jeten nuk eshte budallik por guxim per te arritur qoft dhe ne nje pike neutrale per shpirtin. Te shprehesh me ze te lart ndjenjen qe jeton brenda teje vlen shume per ata qe ti vertet do. Por shpesh ndodh qe njerzit e neglizhojne kete gje duke e quajtur te parendesishme, megjithse secili nga ne ka nevoje te na tregojne ndjenjen dhe rendesine qe meritojme. Se kuptoj pse kushdo qe largohet nga kjo jete percillet me nje respekt te detyruar e me zakone te cilat kane nje grup gjykues ne fund qe japin mendimin e tyre ne jane zbatuar ne menyre te perpikt apo jo.
Te pranosh cdo dhimbje te jetes deri ne piken e fundit te realitetit eshte teper e dhimbshme per ta pranuar zemra, prandaj shpesh preferoj qe mos mundohem te futem ne ate bote te zymte. Sa me shume e shton distancen koha aq me shume malli behet i pashmagshem e nevoja per te te pasur ketu behet akoma dhe me e madhe. Jo nga cdo njeri i afert preferon te degjosh e te keshillohesh per disa gjera te jetes. Por fjalet e tua per mua hynin te keshillat me te bukura e me te vlefshme, e me deshir i prisja ti degjoja. Ashtu me menyren tende te thjesht me mesove te doja jeten e te vlersoja dhe gjene me te shumtuar te jetes. Se urrejtja dhe inati ti pergjysmon ditet e te ben te harrosh te buzeqeshesh ne jete. Nuk para flas per gjerat ideale ne jete sepse per mua jane teper te rralla e shpesh nuk ekzistojn fare ne disa njerez , por ti ishe ideal, megjithse kurre sta kam treguar besoj se ti thelle e ke kuptuar. Ndoshta dhe une kam gabuar qe smunda dot te te tregoja se sa vleje per mua. Por largimi jot me mesoj ta bej me njerzit e tjere, gjithashtu dhe me ata qe nuk dine te ta kuptojn e nuk dine te ta vlersojne, megjithate une ende nuk jam lodhur ta bej.
U be kohe e gjate qe sjemi takuar e se kuptoj perse kjo po ndodh ndoshta une nuk shikoj me endrra ose ndoshta nuk i mbaj mend se jane pa vlere. Tani jam ulur ne nje mermer te ftot sepse ky eshte pikerisht vendi i vetem qe na ka ngelur ne te dyve.
E di qe po me degjon me vemendje sepse ti je degjues shume i mire, megjithse shpesh ndodhte qe me kuptoje dhe kur mua me kishte pushtuar heshtja.
Te kam sjellur lule ashtu si lulet e fundit qe ti mbaje ne trupin tend. Si mendon per te degjuar muziken tende te preferuar, se ato ndodhen gjithmon me mua qe sa here ti te kesh deshir ti degjosh ti vendos, e direkt une gjendem me shpirt tek ty. Ketu ku jam u be pak ftote, po mbeshtetem tek fotografija jote se aty gjej ngrohtesi.
Kam ardhur te te rregull e te pastroj krevatin, kam mar me vete dhe nje qiri qe te lutesh ti per familjen tende te shtrenjte.
E duke pare flaket e qiriut me vjen ne mendje se si bota mu shemb kur mesova se ti nuk jetoje me. Qe ate dite e kisha te pamundur te beja cdo gje qe beja me ty dhe shpesh njerzit ne rruge me ngjanin me ty e vrapoja drejt tyre me lot ne sy duke u perpjekur ta besoja se ishe ti. Cdo feste qe kaloj e ndjej mungesen e humorit tend dhe buzeqeshjen tende qe nuk u dorzua deri diten e fundit.
Titullin qe mban cdo njeri ne jete nuk ka vlere se sa cfar mardhenie ne krijojme me ata, ashtu sic isha une me ty. E mban mend sa gezohesha kur me thoje se une isha si ty , dhe se ne kuptoheshim shume mire e se tipat tane i vlenin shume njerzve, por ne e kishim te veshtire te ndjeheshim si ta nga te tjeret. Mendoj se dhimbja me e madhe e kesaj bote eshte nje nen qe merr fryme ende kur femijes se vet nuk i rreh me zemra.
Tani mbarova, krevatin tend prej mermeri ta pastrova dhe foton ta mbulova me puthje.
Me duhet te shkoj, por une e di qe ti jeton brenda meje megjithse une nuk te shikoj e nuk te prek dot.
Te duash jeten nuk eshte budallik por guxim per te arritur qoft dhe ne nje pike neutrale per shpirtin. Te shprehesh me ze te lart ndjenjen qe jeton brenda teje vlen shume per ata qe ti vertet do. Por shpesh ndodh qe njerzit e neglizhojne kete gje duke e quajtur te parendesishme, megjithse secili nga ne ka nevoje te na tregojne ndjenjen dhe rendesine qe meritojme. Se kuptoj pse kushdo qe largohet nga kjo jete percillet me nje respekt te detyruar e me zakone te cilat kane nje grup gjykues ne fund qe japin mendimin e tyre ne jane zbatuar ne menyre te perpikt apo jo.
Te pranosh cdo dhimbje te jetes deri ne piken e fundit te realitetit eshte teper e dhimbshme per ta pranuar zemra, prandaj shpesh preferoj qe mos mundohem te futem ne ate bote te zymte. Sa me shume e shton distancen koha aq me shume malli behet i pashmagshem e nevoja per te te pasur ketu behet akoma dhe me e madhe. Jo nga cdo njeri i afert preferon te degjosh e te keshillohesh per disa gjera te jetes. Por fjalet e tua per mua hynin te keshillat me te bukura e me te vlefshme, e me deshir i prisja ti degjoja. Ashtu me menyren tende te thjesht me mesove te doja jeten e te vlersoja dhe gjene me te shumtuar te jetes. Se urrejtja dhe inati ti pergjysmon ditet e te ben te harrosh te buzeqeshesh ne jete. Nuk para flas per gjerat ideale ne jete sepse per mua jane teper te rralla e shpesh nuk ekzistojn fare ne disa njerez , por ti ishe ideal, megjithse kurre sta kam treguar besoj se ti thelle e ke kuptuar. Ndoshta dhe une kam gabuar qe smunda dot te te tregoja se sa vleje per mua. Por largimi jot me mesoj ta bej me njerzit e tjere, gjithashtu dhe me ata qe nuk dine te ta kuptojn e nuk dine te ta vlersojne, megjithate une ende nuk jam lodhur ta bej.
U be kohe e gjate qe sjemi takuar e se kuptoj perse kjo po ndodh ndoshta une nuk shikoj me endrra ose ndoshta nuk i mbaj mend se jane pa vlere. Tani jam ulur ne nje mermer te ftot sepse ky eshte pikerisht vendi i vetem qe na ka ngelur ne te dyve.
E di qe po me degjon me vemendje sepse ti je degjues shume i mire, megjithse shpesh ndodhte qe me kuptoje dhe kur mua me kishte pushtuar heshtja.
Te kam sjellur lule ashtu si lulet e fundit qe ti mbaje ne trupin tend. Si mendon per te degjuar muziken tende te preferuar, se ato ndodhen gjithmon me mua qe sa here ti te kesh deshir ti degjosh ti vendos, e direkt une gjendem me shpirt tek ty. Ketu ku jam u be pak ftote, po mbeshtetem tek fotografija jote se aty gjej ngrohtesi.
Kam ardhur te te rregull e te pastroj krevatin, kam mar me vete dhe nje qiri qe te lutesh ti per familjen tende te shtrenjte.
E duke pare flaket e qiriut me vjen ne mendje se si bota mu shemb kur mesova se ti nuk jetoje me. Qe ate dite e kisha te pamundur te beja cdo gje qe beja me ty dhe shpesh njerzit ne rruge me ngjanin me ty e vrapoja drejt tyre me lot ne sy duke u perpjekur ta besoja se ishe ti. Cdo feste qe kaloj e ndjej mungesen e humorit tend dhe buzeqeshjen tende qe nuk u dorzua deri diten e fundit.
Titullin qe mban cdo njeri ne jete nuk ka vlere se sa cfar mardhenie ne krijojme me ata, ashtu sic isha une me ty. E mban mend sa gezohesha kur me thoje se une isha si ty , dhe se ne kuptoheshim shume mire e se tipat tane i vlenin shume njerzve, por ne e kishim te veshtire te ndjeheshim si ta nga te tjeret. Mendoj se dhimbja me e madhe e kesaj bote eshte nje nen qe merr fryme ende kur femijes se vet nuk i rreh me zemra.
Tani mbarova, krevatin tend prej mermeri ta pastrova dhe foton ta mbulova me puthje.
Me duhet te shkoj, por une e di qe ti jeton brenda meje megjithse une nuk te shikoj e nuk te prek dot.
Comments
Post a Comment