Ah sa bukur !!
Ah sa bukur
Sa bukur qenkan veshur pemet sot e nuk lodhekan duke mbajtur ritmin e flladit. Dielli qenka i ngrohte e po i jep drite cdo luleje ne fytyre. Ndjehem vertet mire sot e me duket sikur nuk po i rendoj kesaj toke me ecjen time. Por bute po e prek qe mos me degjohen hapat se ku po shkoj. Degjoj kengen e zogjve e ndjej se dhe ato ndjehen po si une sot e lehtesuar nga cdo gje e shemtuar. Buzeqeshja qenka e pa kontolluar sot nga une ajo eshte pasqyre e shpirtit tim. Sot do doja te prekja perendimin e diellit dhe vendosa diku larg qytetit te zhurmshem te largohesha duke shijuar akoma dhe me shume tingujt e natyres.
Ndalova diku mbi nje koder dhe u ula ne bar kemb kryq duke qendruar perball diellit e duke e pritur te vishej me vellon e perendimit. Qielli paska nje ngjyre shume te bukur e te jep deshiren qe te jesh ti reja e pare e bardhe ne te duke fluturuar.
Te gjithe kemi nevoje per nje dite te tille qe ti largohemi perditshmeris e te qendrojme ne pritje te nje mrekullie qe fal natyra.
Qendrova mbi ate koder me ore te tera duke degjuar muzike e duke mbajtur nje cigare te ndezur mes dy gishtave. Ashtu si mendimet e mija dhe tymi cigares nuk ishte i rregullt e vetem ne nje drejtim. Dielli po fillonte te merrte nuancat e veta qe te tregojne se po shkon drejt perendimit.
Ne ate vend asgje nuk degjohej me vetem mendimet e mija. Te cilat po beheshin te komplikuara ne mendjen time e shume papritur. I mblodha kembet afer vetes duke mbeshtetur duart mbi to. Nje fragment i vogel sekondi me solli tek ty, tek kujtimet qe kisha me ty, tek dicka e jetuar shume kohe me perpara dhe ndjesia e saj sot mu shfaq brenda meje. Dielli ishte ne castin e perendimit e aty nje boshllek mu krijua brenda vetes. Zgjata doren per te ndezur nje cigare qe te mundesha mendjen diku tjeter ta coja. I ndjeja ngrohtesin cigares si te ishte nje zjarr i madh. Ndjeja cdo levizje te gjetheve gjithashtu dhe djellin qe po ma largonte ngrohtesin e tij. Gjithcka u vesh ne portokalli. Instiktivisht po kerkoja koken diku ta mbeshtesja ne te majten time aty u rrezova se anash meje ishte hija ime qe po me shoqeronte deri sa djelli te zhdukej.
Mendova se ishe ti aty prane meje se kjo pamje ishte e pelqyera jone e cila na falte qetesi e na bente te qendronim prane deri sa te ndriconin yjet.
Ishte bukur ishte po e njejta pamje ishin po te njejta zhurma ishte po e njejta ngohtesi por nuk ishe ti aty. E kjo pamje nga mbrekullia e natyres mu kthye ne nje ngjarje te perditshme.
Perendimi i diellit eshte i vetmi moment qe me mendje mund te vijme prane njeri -tjetrit si te ishim aty.
Sot qenka nje dite e bukur e mund te kete shume te tjera si kjo dhe pse kujtimet vetem sme lene ato i japin nuanca me te bukura ketyre diteve.
Sa bukur qenkan veshur pemet sot e nuk lodhekan duke mbajtur ritmin e flladit. Dielli qenka i ngrohte e po i jep drite cdo luleje ne fytyre. Ndjehem vertet mire sot e me duket sikur nuk po i rendoj kesaj toke me ecjen time. Por bute po e prek qe mos me degjohen hapat se ku po shkoj. Degjoj kengen e zogjve e ndjej se dhe ato ndjehen po si une sot e lehtesuar nga cdo gje e shemtuar. Buzeqeshja qenka e pa kontolluar sot nga une ajo eshte pasqyre e shpirtit tim. Sot do doja te prekja perendimin e diellit dhe vendosa diku larg qytetit te zhurmshem te largohesha duke shijuar akoma dhe me shume tingujt e natyres.
Ndalova diku mbi nje koder dhe u ula ne bar kemb kryq duke qendruar perball diellit e duke e pritur te vishej me vellon e perendimit. Qielli paska nje ngjyre shume te bukur e te jep deshiren qe te jesh ti reja e pare e bardhe ne te duke fluturuar.
Te gjithe kemi nevoje per nje dite te tille qe ti largohemi perditshmeris e te qendrojme ne pritje te nje mrekullie qe fal natyra.
Qendrova mbi ate koder me ore te tera duke degjuar muzike e duke mbajtur nje cigare te ndezur mes dy gishtave. Ashtu si mendimet e mija dhe tymi cigares nuk ishte i rregullt e vetem ne nje drejtim. Dielli po fillonte te merrte nuancat e veta qe te tregojne se po shkon drejt perendimit.
Ne ate vend asgje nuk degjohej me vetem mendimet e mija. Te cilat po beheshin te komplikuara ne mendjen time e shume papritur. I mblodha kembet afer vetes duke mbeshtetur duart mbi to. Nje fragment i vogel sekondi me solli tek ty, tek kujtimet qe kisha me ty, tek dicka e jetuar shume kohe me perpara dhe ndjesia e saj sot mu shfaq brenda meje. Dielli ishte ne castin e perendimit e aty nje boshllek mu krijua brenda vetes. Zgjata doren per te ndezur nje cigare qe te mundesha mendjen diku tjeter ta coja. I ndjeja ngrohtesin cigares si te ishte nje zjarr i madh. Ndjeja cdo levizje te gjetheve gjithashtu dhe djellin qe po ma largonte ngrohtesin e tij. Gjithcka u vesh ne portokalli. Instiktivisht po kerkoja koken diku ta mbeshtesja ne te majten time aty u rrezova se anash meje ishte hija ime qe po me shoqeronte deri sa djelli te zhdukej.
Mendova se ishe ti aty prane meje se kjo pamje ishte e pelqyera jone e cila na falte qetesi e na bente te qendronim prane deri sa te ndriconin yjet.
Ishte bukur ishte po e njejta pamje ishin po te njejta zhurma ishte po e njejta ngohtesi por nuk ishe ti aty. E kjo pamje nga mbrekullia e natyres mu kthye ne nje ngjarje te perditshme.
Perendimi i diellit eshte i vetmi moment qe me mendje mund te vijme prane njeri -tjetrit si te ishim aty.
Sot qenka nje dite e bukur e mund te kete shume te tjera si kjo dhe pse kujtimet vetem sme lene ato i japin nuanca me te bukura ketyre diteve.
Comments
Post a Comment