Alissa

Nuk do ta harroj sa jeten ta kem te shkruar per te jetuar diten kur me the se do ikje diku larg. Gjithcka me dukej si nje enderr e keqe qe po me rrenonte cdo plan per te ardhmen. Nuk munda te te thoja kurre se si u ndjeva ne ato momente dhe se dicka doja te te kerkoja me zerin e meshires. Kaluam tre dite dhe asgje nuk ndryshoj per largimin tend vetem se po afronte dita e shkruar me te zeze  ne zemren time. Te shikoja ne sy dhe e kisha te pamundur ta besoja cfare do na ndodhte. Erdhi nata dhe ajo me beri te dorzohesha ne nje moment e fillova te qaja ne heshtje se nuk doja qe ti te me shikoje e te me mbaje mend ashtu, por ti me pe e lotet me fshive duke then se jeta vazhdon e une duhet ta harroja historin tone. Ti e di se thelle  thelle  per ne ska pasur asnje here  ndarje megjithse kemi qene  shume larg me rruget e jetes. A thua se dhe ti ndjeheshe vertet i trishte  ate dite e nuk doje qe une ta dija kete te vertete. Nuk mendon se nje gje shume te madh...

Me duhet te vrapoj qe mos mundem te kem kohe te mendoj dhe nese pa dashje syt me lotojn era do beje  qe te thahen pa i ndjere  fytyra. Ndonjeher me lind deshira te vrapoj dhe nga vetja ime se kam filluar te ndjej prekjet e dorzimit, gje qe nuk po me pelqen me. Cdo njeri mundohet te ndryshoj  jeten dhe pse shpesh situata si uje te  rreshket nga duart. Jam ne pritje te njerezeve qe te vendosin masken e buzqeshjes se ato te japin ndjesin e tifozllikut per te vrapuar akoma dhe me shume perpara. Keto kohe kam zen nje mik qe quhet optimizem. Me jep perkrahje e force  duke mos u munduar shume per ti pasur. Mjafton te hedh hapat  aty ku duhet qe mos pengohem se kjo gje me sjell shume afer me deshtimin. Rruga qe do mare  nuk eshte e drejte  e asgje ne te nuk ka ngjyra se ato te bejne  te ndaloj e prap diku te gaboj. Me duhet vetem te eci me dite e muaj te tera duke mos u ndalur , se keshtu eshte menyra e vetme per te humbur kujtimet brenda vetes. ...

Cfare eshte fati ne jete?! Ndoshta eshte nje deshire e madhe por e fshehur brenda secilit nga ne. Cdo dite qe jetojme  luftojme  per kete deshire. Mbase eshte nje shkrim i shkruar mbi re, te cilin ne nuk dime ta lexojme por presim diten qe te ndodhi. Shpesh pyes veten per kete fjale  dhe nuk di ti jap nje pergjigje te vetme sepse une jam ende rruges per tek fati. Se di se sa do me duhet deri sa te shkoj prane  tij dhe se di ne do ndjehem mire perball tij. Pjesa me e madhe e njerezeve  mendojne  se gjerat jane te destinuara per te ndodhur sado ne perpiqemi e sado deshir te kemi per te kunderten. Por aq here sa e degjoj kete gje forca me flet e me thote  se fati i jetes eshte cdo gje qe ne kemi kaluar e do kalojme, eshte cdo dite qe ne jetojme gjithashtu dhe cdo gje qe ne ndjejm brenda vetes. Por ne kemi te drejten e liris tone  qe ta pranojme ate fat apo ta hedhim sa me shpejt mbas shpine. Te gjithe ne mundemi nese kemi besim tek vetja jone ...

E shikon pamja qe kemi perball , eshte e mrekullueshem. Dallget e detit na kan pushtuar trupin me nje fryme  paqeje. Me pelqen te mbeshtes koken tek ty e dua te ndjej rahjet e zemres tende qe per mua jane  tingulli me i bukur qe ekziston. Do doja te rrija per nje kohe te gjate ketu te ulur perball detit. Tani eshte momenti ku ne te dy mezi e presim sepse syri pushtohet nga pamja e perendimit dhe diku aty mes atij qielli ne shikojm fundin tone  qe na pret , e ajo eshte nje  pleqeri e qete. Sa rruge  na u desh te benim deri sa arritem pikerisht ketu te zhgryer ne rere  e larg rremujes. Ku tingujt e nervozizmit dhe keqkuptimit tashme jan larguar e diku shume larg nesh jetojne. Te lutem me perqafo sa te kesh fuqi se kjo gje me ben te ndjehemi nje person. Frymarjen tende po e ndjej e kjo gje me ben te kem nje arsye me te fort per te jetuar . Ndersa aroma qe ndjej ne qafen tende me jep nje siguri sa qe frika per jeten me duket qesharake. A thua se ka  te t...

A mund te te pyes per dicka qe vete  ende nuk di se cfar te zgjedh. Se ndryshimi ne logjike  e ne ndjenje jane  te lidhura fort me moshen. Ndoshta me duhet te zgjedh nje dashuri pa logjike se sa nje dashuri me logjike.  Ne shume situata te jetes logjika te nxerr ne krye , por pa ndjenje  aty ne krye ndodhet vetem nje karrige qe eshte per ty. Nese do doja pa logjike diku me poshte  do ndodhesha por me dy karrige te vendosura afer. Ndoshta nuk me duhet vetmia se jeta eshte shume e gjate  kur je vetem. Apo dhimbja e nje dashurie eshte shume e madhe dhe thjeshte te duhet ta durosh e ta kalosh megjithse shpirti te thyhet shume here.  Vetmia ne fillim eshte e veshtire, ndryshe nga dashuria qe ne fillimet e saj eshte teper e bukur. Por me duhet te mendoj per me gjate sepse jam ne nje moshe qe eshte rritur dhe logjika dhe dashuria megjithse te dyja bashke  nuk po bien  ne konsensus. Eshte nje kohe me e gjate e ardhmja se ajo qe kam kaluar kesht...

U be nje muaj pa ty... Se dija qe do mundesha kaq shume dite pa ty. Sot te ndjeja shume afer dhe me dukej sikur pas asaj makine do ishe ti duke ardhur e duke me pare se  si do afrohem drejt teje. Me padurim e prisja aromen e trupit tend qe me mbulonte shpirtin me qetesi. Se kuptova pse dhe kete here  me le vetem  dhe  i dhe  doren egoizmit. Cdo mengjes pres te lexoj mesazhin tend. Kane kaluar 30 dite dhe ende e pres me shprese se nje dite do te me shkruash "mirmengjes " Cdo histori te bukur qe tregoj pa dashur aty ndodhesh dhe ti. Kam nevoje qe dikush te me mesoje se si te jetoje  duke u perpjekur per te pare vetem perpara. Se ne fakt gjithe  keto vite nuk kam mundur dhe ditur ta beja. Ndonjeher mendoj se historia jone do jete  perfundimi me i bukur qe eshte lexuar neper libra. Por spo e di se kur do nisi drejt asaj rruge. Dhe sa me duhet ta pres kete gje?! Nuk duhet ta marim inat jeten sepse ajo eshte e vetmja per momentin qe po na jep mundesi...