Nje histori nga burgu zemres

U zgjova dhe sot si cdo dite me deshiren per te ardhur darka per te fjetur perseri. E duke u lutur qe mos di te mendoj e as endrrat me mos ekzistojne. Ditet kalojne e une duhet te jetoj cdo gje te saj duke u munduar qe dhimbjen mos ta nxjerr nga burgu zemres.
Sa e lehte i duket njerezve kur une buzeqesh dhe kur shpreh deshiren e pa deshiruar qe te vazhdoj nje jete te re. Me duhet te fshihem ndonjeher dhe nga dhimbja ime se ajo me sjell shume prane  teje i dashur.
Me thuaj ti si te veproj tani me jeten time , se ti je i vetmi qe une besoj. Kur mbyll syte  te shikoj perball vetes duke me pare ne sy e duke me bezeqeshur dhe une nderkohe lutem qe ti te jesh edhe nese une hap syte.
Kur me pyesin per ty shpirtin shtrengoj para se te flas qe ti percjell njerezve force  nga kjo dhimbje. Te te humbisja ty ishte e tepert per mua e per cdo gje te jetes time. Me thone  te shikoj perpara por a e di se cfar shikoj veten te rrethuar me vetmi. Dua te di se si eshte aty lart, a do me presesh mua deri sa fati te me sjelli aty. A thua se do jemi persesi bashke  si ne tok dhe ne qiell?!
Dal mbasditeve ne kafene e shoqeruar me plot njerez por prap ndjehem vetem ka momente qe nuk mundem ti degjoj e as ti shikoj se zhytem ne nje mall per ty e kjo gje me con diku tjeter me cdo ndjeshmeri. Cdo rruge, cdo kthes , cdo ndertes, cdo gje qe syri me shikon me sjellin kujtimet me ty shume afer saqe e kam te pamundur ndryshe te bej. Vitet kalojne e une kete gje nuk di as ta numeroj sepse per mua kjo dhimbje do jete  gjithmon sikur te kete ndodhur dje. Ti je motivi i jetes time megjithse ste prek e nuk te shoh. Por ne zemren time ti ende jeton ende mer frym ende me zgjon mua emocione. A e di se kush eshte gjeja qe kam me shume frike ne kete jete, ti rikthehem dites qe mesova se ti nuk ishe me...

Qenja njerzore teper e cuditeshme ne disa situata kur shpirti thjesht nuk do te besoj nje dhimbje e zemra si e paditur shtiret duke e mbeshtjell fort dhimbjen qe mendja mos demtohet. Cdo hidherim sherohet dhe zbehet me kalimin e viteve thone njerzit , por une sa me shume i largohem asaj dite kam akoma dhe me shume ftohte nga e panjohura e nga ajo qe mund te me dali perpara pa qene  ti aty. Kostumin e fejeses tone  e veshe duke qene  i shtrir ne krevat, te ftuar kishte plot por ata nuk shkelqenin por vetem lot derdhen mbi trupin tend te ftohte si akull. Ti me premtove se kete here nuk do me braktisje me sepse e kuptove se une pa ty e ti pa mua nuk kishte kuptim asnjeri prej nesh.
Ate dite kur ti fjalen e fundit the "me fal" une kuptova se kete nuk do mundesha dot ta falja asnjeher. Dhe kete gje ti e kuptove nga shikimi im e nga fjala "kjo nuk eshte e drejt" . Shpirti im eshte ne zi te perjetshme e nuk di me te qesh. Kushdo qe te njihte e te afert te kishte e vuajti largimin tend. Nje pjese e tyre vuajne  sot se si e kam ndertuar une jeten time pa asnje shprese per te ardhmen.
Do jepja gjithcka per nje perqafim te ngroht nga ty. Kam nevoje  te ndjej rrahjet e zemres si dikur. Me mungojne  shume dhe grindjet me ty. Ah sa te bukura me duken ato tani. Cdo nate  vesh bluzen tende se ajo me jep ndjesin sikur ne shtrat jemi dy. Keto fjal te mbeten sekreti jone  sepse njerzit qe kam rreth vetes nuk e di se une zgjodha e vetme te jetoj e ditet deri ne pleqeri do numeroj.
Nese ndonje dite do te me takosh eja ne endrrat e mija te shumtuara e me bej te ndjej kthimin tend tek une. Cdo fatkeqesi ka dhimbjen e vet por kjo verte me ka verbuar e me ka bere  te kuptoj se asgje nuk ka vlere  ne kete bote pa ty ne te. Nuk mundem kurr te kishim femijrine  tone dhe pse ende nuk ishim gati , por deshiren e madhe e kishim. Planet tona per rritjen e tij ngelen thjesht fjale. Preferoj te rris femijet e te tjerve se vet nuk do di per te rritur nje femije me dashurin qe ai do kete  nevoje,  nese babaj i tij sje ti. Pasuria e botes time shpirterore pa diskutim qe je vetem ti i dashuri im.
Perjetesisht e jotja ...